►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄
درد را باید همین کنج دل نگه داشت
که امن است و امان
درد را نباید لقمه کرد و با هر کسی همسفره شد
که نامحرمان عادت دارند به
نان خوردن و نمکدان شکستن
لاشخوران همیشه،به مجروحی که
از درد مینالد هجوم میبرند

►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄

*~*~*~*~*~*~*~*

نقل است که شیخ الرئیس ابوعلی سینا وقتی از سفرش به جایی رسید اسب را بر درختی بست و کاه پیش او ریخت و سفره پیش خود نهاد تا چیزی بخورد ، روستایی سوار بر الاغ آنجا رسید از خرش فرود آمد و خر خود را در پهلوی اسب ابوعلی سینا بست تا در خوردن کاه شریک او شود و خود را به شیخ نهاد تا بر سفره نشیند
شیخ گفت : خر را پهلوی اسب من مبند که همین دم لگد زند و پایش بشکند

روستایی آن سخن را نشنیده گرفت ، با شیخ به نان خوردن مشغول گشت . ناگاه اسب لگدی زد

روستایی گفت : اسب تو خر مرا لنگ کرد

شیخ ساکت شد و خود را لال ظاهر نمود

روستایی او را کشان کشان نزد قاضی برد
قاضی از حال سوال کرد ، شیخ هم چنان خاموش بود
قاضی به روستایی گفت : این مرد لال است؟

روستایی گفت : این لال نیست بلکه خود را لال ظاهر ساخته تا اینکه تاوان خر مرا ندهد

پیش از این با من سخن گفته
قاضی پرسید : با تو سخن گفت؟

او جواب داد که : گفت خر را پهلوی اسب من نبند که لگد بزند و پایش بشکند

قاضی خندید و بر دانش شیخ آفرین گفت

شیخ پاسخی گفت که زان پس در زبان پارسی مثل گشت

"جواب ابلهان خاموشی است"

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

امثال و حکم
«علی اکبر دهخدا »